Afganistan’daki iç savaş nedeniyle 2011 yılında Türkiye’ye sığınmak zorunda kalan Ümit Noori ve dedesi Muhammed, yeniden başladıkları hayata azimle tutunarak pek çok aileye ilham veren bir başarıya imza atıyor. Ortaokul çağında Türkiye’ye gelen Ümit, bugün inşaat mühendisliği öğrencisi. Bu başarısını ise, ülkesinde matematik öğretmenliği yapan dedesi ile Kızılaykart üzerinden Avrupa Birliği finansmanı ile yürütülen insani yardım projelerine yardımlarına bağlıyor.

Ümit, hikâyesini dedesini gururla yanına alarak şöyle anlatıyor:

“Ülkemizde bitmeyen bir savaş vardı. Babam 2011 yılında şehit düştü. Ev hanımı annem ve henüz bebek olan kardeşimle ortada kaldık. Ben de o zaman çocuktum. Savaş öncesinde matematik öğretmeni olan dedem, bizi yanına aldı; birkaç parça eşyamızı toplayıp Türkiye’ye sığındık. Ben çalışıp eve ekmek getirmek istedim ama dedem, ‘Senin yerin okul’ dedi.”

Sivas’ta kiralık bir ev bulur bulmaz, Muhammed dede ilk iş olarak Ümit’i okula kaydettiriyor. Her gün birlikte ders çalışıyor, ev ödevlerinde torununa destek oluyor. Ümit kısa sürede öğretmenlerinin takdirini kazanıyor, küçük kız kardeşi de ilkokula başlıyor. Aile, annenin ve dedenin evden yürüttüğü küçük işlerle geçimlerini sağlamaya çalışıyor. Ancak bir süre sonra Muhammed dede kalp krizi geçiriyor ve doktorlar çalışmasını kesin olarak yasaklıyor.

Kızılaykart yardımları da tam bu zor dönemde hayatlarına giriyor. Ümit, o günleri şu sözlerle anlatıyor:

“Kızılaykart’ın, Türkiye’ye sığınmak zorunda kalan yabancılar için Avrupa Birliği tarafından finanse edilen yardım programları olduğunu öğrendim. Annem, ailemiz adına başvurdu ve T-SUY Projesi’ne (Tamamlayıcı Sosyal Uyum Projesi) kabul edildik. Bu projeden aldığımız aylık yardımlarla dedemin ilaçlarını düzenli şekilde alabildik. Bu destek endişemi azalttı, çalışma azmimi artırdı. Okulu bırakmak zorunda kalmadım. Sonunda Cumhuriyet Üniversitesi İnşaat Mühendisliği bölümünü kazandım.”

Ümit, okulun yanı sıra inşaatlarda çalışarak pratik bilgisini de geliştirmeye devam ediyor. Geleceğe dair hayalini ise şöyle paylaşıyor:

“Yıkım, zulüm getirir ama dedemin dediği gibi aynı zamanda yeni bir başlangıç da yaratır. Kız kardeşim de üniversiteyi kazandı. Ben ise bir inşaat mühendisi olarak ülkeme dönmeyi hayal ediyorum. Afganistan’ın yeniden inşasında görev almak, ülkemin yaralarını sarmak istiyorum. Bana azim ve umut veren T-SUY Projesi’ne ailem adına çok teşekkür ederim.”