Suriyeli Hacciko ailesi, savaş nedeniyle sağlıkları dahil tüm varlıklarını kaybederek Türkiye’ye sığınmak zorunda kalan yüzbinlerce aileden biri.

Baba Adil Hacciko, Ankara’daki kiralık evlerinde misafir ediyor bizi ve “Benim her şeyim” dediği üç kızına sarılarak başlıyor hikayesini anlatmaya.

Hacciko ailesi, savaşın başlamasında yana geçen 9 yıl boyunca “Ayrılmak yerine sabredelim” düsturunu benimsese de epilepsi hastası oğullarının sokağa her çıkışında kriz atağı geçirmesi onları Türkiye’ye getirmiş.

“Ani yüksek sesler, parlak ışıklar, fiziksel kargaşa, epilepsi hastalarında ağır bir krizi tetikliyor ve ne yazık ki bunlar 2020 yılında, Şam’daki hayatın normal bir parçası haline gelmişti” diye anlatıyor o günleri Adil Hacciko.

O günlerde, bugün 5 yaşında olan ikizleri Naya ve Tala, henüz birkaç aylık bebekmiş. İkizler eşinin kucağında, oğulları kendi kolları arasında geçmişler sınırı. Bu yolculuk için Adil Bey, ailesinden kalan iki evini satmış, arabalarını da yolculuk masrafı fiyatına vermiş.

“Her şeyi geride bırakıp gitmek büyük bir yıkım. Türkiye’de oğlum tedavi olsun, ikizlerim normal çocuklar gibi büyüsün istedik. Çok şükür oğlumun tedavisi sürüyor, ikizlerim sağlıkla büyüdü ve bir kızımız daha oldu. Ama bu sürecin stresi nedeniyle iki kez açık kalp ameliyatı geçirdim” şeklinde anıyor yaşadıklarını Adil Bey..

Doktorların çalışmasını kesinlikle yasaklamasının nedeniyle eşinin mahalledeki tanıdık restoranlarda bulaşıkçılık yapmaya başlayarak eve ekmek getirmeye başladığını anlatan Adil Bey, “KIZILAYKART bu zor dönemde hayatımıza girdi. Bizim gibi, ülkelerindeki durum nedeniyle Türkiye’ye sığınmak zorunda kalan yabancılara yönelik yardım programları olduğunu öğrendim. Başvurumuz, ailemiz Program şartlarını karşıladığı için kabul edildi. Kızılaykart’tan gelen aylık nakit yardımı, kiramızı ödemeye yardımcı oluyor. Faturalarımızı da eşimin bulaşık yıkama ücretleriyle ödemeye çalışıyoruz” diyor.

İkizlerinin gelecek yıl ilkokula başlayacak olmalarının heyecanını şimdiden yaşadıklarını anlatan Adil Bey, sözlerini şöyle tamamlıyor: “Benim için gelecek demek, çocuklarım demek. Okullarını okusunlar, meslek sahibi olsunlar, savaş görmesinler, yüzleri hep gülsün. Tüm çocukların yüzleri hep gülsün.”